APARTAMENT / BIURO
KREDYTOWA

Projekt dotyczy nieruchomości w ścisłym centrum Warszawy przy ulicy Kredytowej. Kamienica Goldstanda powstała w latach 1912-1916 według projektu Józefa Napoleona Czerwińskiego i Wacława Heppena jako siedmiopiętrowy bogato zdobiony budynek. Przetrwała bez większego uszczerbku drugą wojnę światową, ale przebudowa z lat 50. zmieniła zasadniczo jej wygląd w duchu pseudomodernistycznym: obniżono budynek do czterech kondygnacji, likwidując piękne zwieńczenie, usunięto elementy charakterystycznej fasady. W parterowej kondygnacji gmachu przez wiele lat mieściły się lokale usługowe. Obecnie trwa przywracanie dawnych funkcji gastronomiczno-rozrywkowych.

W opracowywanych pomieszczeniach znajdujących się trzecim piętrze przy relatywnie niskim budżecie miała powstać reprezentacyjna przestrzeń spełniająca dwie odmienne role: apartamentu oraz sali konferencyjnej wraz z zapleczem socjalnym. Zleceniodawcy wyraźnie życzyli sobie zachować surowy klimat wnętrza tej warszawskiej kamienicy. Zabiegi renowacyjne przeprowadzone zostały więc w stylu, który w odniesieniu do budynków pofabrycznych nazywany jest industrialnym, w tym wypadku jednak w wersji znacznie cieplejszej i bardziej przytulnej (pamiętając, że to lokal od zawsze mieszkalny, nie zaś opuszczona fabryka). Aspiracją inwestorów było utworzenie przestrzeni służącej nie tylko do mieszkania i spotkań, ale również przeznaczonej na happeningi, wystawy oraz inne wydarzenia artystyczne zorientowane na szeroko pojmowaną sztukę.

Przy doborze kolorystyki wnętrza wzięto pod uwagę charakter przewidzianych dla niego obrazów: kolorowych, abstrakcyjnych i o okazałych wymiarach. W związku z tym zdecydowano się na monochromatyczną tonację ciepłych szarości, stanowiącą neutralne tło dla prezentowanych dzieł.

Po usunięciu z lokalu zbędnych ścian działowych mogły powstać poszczególne strefy komponowanych wnętrz. Przestrzenie wykreowane są tu za pomocą istniejącego parkietu pomalowanego na biało, czarnego sufitu oraz ścian w odcieniu jasnej szarości z wyrazistą fakturą gruboziarnistego tynku. Do dwóch przeciwległych narożników dodane są nowe elementy w postaci kubików o różnej charakterystyce: po jednym obłożonym, specjalnie zaprojektowanymi metodą cyfrowej fabrykacji trójkątnymi panelami z sklejki brzozowej, i jednym wykończonym tynkiem gipsowym, zatartym idealnie na gładko. Takie potraktowanie obydwu wnętrz nie ma na celu maskowania czy upodobnienia dwóch tak różnych stref od siebie, zapewnia za to harmonię i równowagę całości. Sprawia, że przechodząc przez ogromne dwuskrzydłowe drzwi czujemy się jakbyśmy znaleźli się po drugiej stronie magicznego lustra, dostrzegając odbicie wcześniej poznanych już kształtów, ale w odwzorowaniu niedosłownym, w którym każdy element jest zinterpretowany na nowo.

Część mieszkalna przeznaczona jest dla jednej osoby, dlatego mogła pozostać maksymalnie otwarta. Sypialnię zlokalizowano tak, aby była niewidoczna z perspektywy głównej strefy wejścia. W tym celu została powiązana z zamykaną garderobą o odpowiedniej kubaturze. Jej wyodrębnienie dodatkowo podkreśla masywny dywan o miękkim runie. Na przeciwległej ścianie zaprojektowano kubik z łazienką oraz kuchnię z wykorzystaniem istniejącej ściany z malowanej cegły, której fakturę wydobyto specjalnym oświetleniem.

Ze względu na wyjątkową zmienność funkcji części biurowej, projektowaną przestrzeń maksymalnie uelastyczniono. Tradycyjny jednolity stół konferencyjny został zastąpiony przez specjalny modułowy system, który łatwo dostosować do aktualnych potrzeb, np. jednomiejscowych stanowisk pracy.

Przestrzegając konsekwentnie przyjętej zasady równoważenia poszczególnych wnętrz, gdy w jednym narożniku powstał wydzielony gabinet, w drugim przeinterpretowano motyw i stworzono otwartą strefę wypoczynku oraz nieformalnych spotkań, utworzoną przez wycinane CNC trójkątne panele, dedykowane stoliki kawowe oraz wygodne wełniane pufy.

Strefa wypoczynku sąsiaduje z bogatym zapleczem socjalnym, w którym zlokalizowano infrastrukturę kuchenną oraz sprzęty do gier pozwalające kreatywnie odpocząć od pracy: stół do ping-ponga, rzutki oraz piłkarzyki. Część socjalna zawiera również pokoje dla gości (z toaletami na korytarzu) utrzymane w monochromatycznej kolorystyce.

Industrialny charakter wnętrz wzmacniają liczne detale: przewody elektryczne poprowadzone na zewnątrz w oplotach, dodatkowo podkreślona czarną barwą instalacja grzewcza czy lampy „z odzysku” z opuszczonych pomieszczeń kamienicy zastosowane jako główne oświetlenie oraz dekoracyjne węglowe żarówki.